Het nationale leger uit Sierra Leone probeerde met behulp van de Afrikaanse interventiemacht deze rebellen te bestrijden. Er zijn geen exacte getallen bekend over het rebellenleger, maar het bestond ongeveer uit 5000 bewapende soldaten en 5000 niet-bewapende soldaten. De partij die in Sierra Leone aan de macht was, was de NPRC (National Provisional Ruling Council). Zij hoorde de bevolking te beschermen, maar zij waren zelf ook uit op de diamanten districten. Hierbij onderdrukten zij ook de bevolking en was er ook sprake van kindermishandeling. Deze burgeroorlog kreeg een erg internationaal karakter, omdat naast Sierra Leone en Liberia veel andere landen betrokken raakten. Al niet door hun leger in te zetten, dan door het opnemen van vluchtelingen. In 2000 werd er voor de vierde keer een vredesverdrag getekend, nadat dit al drie keer mislukt was. Nu ontstond er echter wel vrede, maar de politieke spanningen waren nog niet verdwenen en ook qua veiligheid is het nog niet helemaal opgelost. Dat is nu nog steeds zo, wat tot gevolg heeft dat er nog steeds vluchtelingen uit Sierra Leone in vluchtelingenkampen leven in buurlanden zoals Nigeria.  In 2003 werd Taylor door het speciaal hof voor Sierra Leone aangeklaagd voor oorlogsmisdaden tijdens de burgeroorlog in Sierra Leone, waarop Taylor alles ontkende. Later dit jaar trad hij onder grote druk af en vluchtte naar Nigeria, waarna hij door dit land weer werd uitgeleverd aan Sierra Leone. In 2006 werd Taylor naar Nederland gebracht zodat hij berecht kon worden op het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. In 2007 begon het proces waarin hij verantwoordelijk gehouden werd voor zo’n honderdduizend doden en vele andere dingen zoals kindermishandeling etc. In 2012 werd Taylor unaniem schuldig bevonden aan alle aanklachten en kreeg hij een celstraf van 50 jaar toegewezen. Hierna ging hij nog in hoger beroep, maar de uitslag hiervan was hetzelfde als de andere, hij zit nu zijn straf uit in een cel in Engeland.